Mississippi Mud (B) Blues Het Perron Hamme (19-03-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: MOC Perron info band: Mississippi Mud © Rootsville 2022

Drukke concertweek en redelijk wat kilometers onder de wielen van mijn “bluesmobiel”. Na Alabama Mike in Ruiselede en John Primer in Hasselt, kon ik eindelijk wat dichter bij huis blijven. Er was weer blues in het Perron en vandaag waren de mannen van Mississippi Mud uitgenodigd. Een, uit de Vlaamse klei, getrokken akoestisch duo met een passie voor “down home blues”, met soms een streepje country.

Vandaag in de Durme-delta Wim Heirbaut aan de harmonica en Luc De Ruysscher, gitaar en zang. De mannen zijn geïnspireerd door onder andere Muddy Waters, RL Burnside, Little Walter of Sonny Boy Williamson II . So sit back and relax was de duidelijke boodschap en dat was ik ook van plan.

Jammer genoeg, alweer weinig volk komen opdagen voor wat een aangename bluesavond zou worden. Zeer toegankelijk  zelfs voor wie niet echt van het genre houdt. Beide heren spelen met passie en weten hun liefde voor de muziek zonder problemen over te brengen.  Straf mondharmonicaspel van Wim en het goed gitaarwerk van “lefty” Luc, die geregeld overschakelde van elekrtische gitaar, over de dobro naar de akoestische versie en af en toe de slide bovenhaalde.

‘Bring It On Home’ van Sonny Boy Williamson mocht de avond openen, waarna iedereen ‘On The Road Again’ van Canned Heat kon herkennen, gevolgd door ‘Louisiana ‘ van Muddy Waters. Met ‘You Got To Move’ van Mississippi Fred McDowell en ‘Mother In Law Blues’ van Junior Parker kregen we twee klassiekers op ons bord en gingen we richting pauaze met ‘Down At the Doctors’ en ‘Stagger Lee’ van Lloyd Price. Dit was alvast een aangenaam streepje blues op zaterdagavond. Tijd voor een drankje en we konden ons opmaken voor deel twee.

Dat begon alvast veel belovend met John Lee’s ‘I’m In The Mood’ gevolgd door één van mijn all time favourites ‘Make Me A Pallet On The Floor’ van Mississippi John Hurt. Alleszins heel knap gebracht. Met ‘Deep Ellem Blues’ bracht ons duo een oude traditional die dateert uit het prille begin van de vorige eeuw en zowat door iederen uit het genre is gebracht. Mooie versie trouwens die ons in stelling bracht voor ‘Jezus Left Chicago’ wat ons dan weer bracht naar de begin periode van ZZ Top. En de klassiekers bleven zich opstapelen en onze jongens hielden het heel aangenaam met onder andere ‘Going Down South’ van RL Burnside, Little Walter’s ‘Big Leg Mama’ of ‘Baby What You Want Me To Do’ van Jimmy Reed.

Dat bracht ons stilletjes aan naar het einde van de avond met het uit 1928 daterende ‘Mississippi Mud’ en het knap gespeelde ‘Bluebird’. We hadden kunnen genieten van een fijne bluesavond. Perfectie bestaat niet maar dit was best meer dan aangenaam, zeker als je voor het eerst kennis maakt met “de blues” , was dit zeker goed meegenomen...

Marcel